Schetsen van de Israël solidariteitsreis 2002, CvI [dag 4]

Dag 4, do 18 april

	Het nieuwe stadhuis van Jeruzalem, een complex van oud en nieuw, o.a. de oude gebouwen van de Russische Missie die gekocht zijn door Israel voor miljoenen sinaasappelen... De gebouwen waren toen al leeg.
In het steegje rechts wilde niemand meer wonen, zo dicht bij Jordanië en beschietingen. De hele reconstructie van het stadhuis is ook weer particulier betaald.
	De leeuwen staan overal in Jeruzalem, steeds anders aangekleed door verschillende kunstenaars. Deze heet 'sneeuw in Jeruzalem'.
We werden ontvangen door Zvi Raviv, contactpersoon voor buitenlandse zaken van Jeruzalem: "In the 'City council room' zijn geen afbeeldingen, op basis van de Tien Geboden. Vlaggen staan er. Overal zijn rechte lijnen, die staan voor de wet. Op rechte paden gaan. En een ronde tafel, een cirkel staat voor rechtvaardigheid + iedereen aan ronde tafel is gelijk. 'Jeruzalem is geen stad, maar een concept.' Een Chinees kind tekende Jeruzalem als een gouden weg naar de Chinese muur. Iedereen wil Jeruzalem hebben. Maar niet vòòr de 19e eeuw. Er zijn vandaag 42 christelijke denominaties, alle moslim varianten, en 400.000 Joodse denominaties. Een stad zonder goud, olie, grachten, maar een innerlijke en uiterlijke schoonheid. We gaan naar een climax hier. Sinds 1967 is het voor het eerst in de gechiedenis, dat er geen enkele beperking is voor Joden, moslims, christenen of wie ook. Het probleem is niet van Joden en moslims, en zelfs niet Palestjnen en Israeli, maar vrijheid en duisternis. Nederland bechuldigde de Joden van het doden van Palestijnse moslims door Maronitische chrisenen. Nu snapt Kok, dat Nederland betaalt als Serviërs moslims doden... De strijd om Jeruzalem is pas over als de Messias komt. Het volk Israël en Jeruzalem zullen niet breken. Wij hebben een doel gemeen, en we zullen dat doel bereiken. We zijn samen ver gekomen, we hopen dat u met ons blijft tot het eind."
	De alweer geheel herstelde Sbarro pizzaria, die de 'Palestijnen' op één van hun, ik meen, universiteiten een namaak versie gemaakt hebben, compleet met namaak mensendelen, die tegen de muur geplakt waren - je kunt je het niet voorstellen
Het bezoek aan "Bikur Choliem" medisch centrum. Op de linker foto links mevrouw Lea Farkash die ons rond leidde (zie ook de foto in het RD). `Ground zero`, hier in de omgeving zijn drie zelfmoordaanslagen gepleegd. 6 in een straal van 100 meter rond het ziekenhuis. In enkele minuten stromen dan de gewonden binnen, in 30 minuten 118 gewonden de laatste keer, efficiency is het codewoord. In traumakamers is het zaak om zo snel mogelijk alle onderzoek te doen, interne verwondingen te ontdekking, etc. Voor de renovatie was de capaciteit een stuk minder. Het hoofd van de EHBO, dr. Sharon Floru, die tevens res. generaal is, legt ons uit dat er geen ambulances of politieberichten nodig zijn in geval van een bomaanslag: 'We hòren het hier. Wij evacueren de hele afdeling, alle staf komt naar beneden. De verwondingen zijn heel verschillend. Er is een capaciteit van 31, maar soms komen er wel 150 binnen.' Mevr. Heiseler (24) heeft nog altijd brandwonden aan hoofd en handen, haar man was licht gewond. Ze is zo ontzettend blij-verbaasd om te zien dat er niet Joden zijn die hier naar Ground Zero durven komen om haar een hart onder de riem te steken...
	Dr. Kleinman heeft een revolutionaire genezingsmethode ontwikkeld voor het helen van suikerpatienten. Die zelfs amputaties voorkomt. Er is een geestelijke verdieping die door het land gaat. Een eenheid ook. Ook Dr. Dwiri vertelt dit (evenals ds Ben Zvi gisteren) Hij is hoofd van de afdeling open-hart-chirurgie, in noodgevallen hoofd EHBO. In één geval is open hart chirurgie toegepast op de EHBO. Het meisje is helaas overleden, maar de familie weet dat alles is gedaan, wat gedaan kon worden.
	Voorts op naar Gush Etzion, of wel het Etzion block, per kogelvrije bus waar 3,5 ton staal is verwerkt,
twee lagen glas en plexiglas.
	Meer precies gaan we naar Kfar Etzion. De weg ernaar toe wordt hier en daar ook beschermd tegen kogels en stenen. Een ring-tunnelweg om Bethlehem eigenlijk. In de twintiger jaren woonden hier al Joden, ze hadden de grond gekocht, in de onfhankelijkheidsoorlog zijn ze vermoord en verdreven, maar na 1967 weer terug gekomen. (De huidige is de derde poging). Indrukwekkend. Opmerkelijk is, dat nadat ze vermoord en verdreven zijn (de vrouwen en kinderen waren geëvacueerd naar Jeruzalem) de Arabieren het gebied niet ovenamen - ze hadden het in het geheel niet nodig: alleen maar vernietigd. Alles met de grond gelijk gemaakt... De eik was als enige overgebleven, en is al die tijd een symbool geweest van de terugkeer.
	We gebruiken een lichte lunch in Efrat (broodje falaffel). Waar dit flesje voor was weet bijna niemand.
	Op de weg naar Hebron en Berseba, dit is de 'weg van de aartsvaders'. De oude route naar noord/zuid. Er staat op zovele plaatsen in het Oude Testament dat zij het land doorkruisten, bijv: Gen 28:10 "Jakob dan toog uit van Ber-seba, en ging naar Haran." Dan kwam hij hier langs - die tekst uit Genesis is hierop ook uitgebeeld.
	Een mikwe (ritueel bad) uit de romeinse tijd, die door pelgrims onderweg naar Jeruzalem moet zijn gebruikt. Onderweg terug naar Jeruzalem stopten we bij een exlusieve Judaïca winkel. Exclusieve spullen, niet goedkoop, maar het steunt rechtstreeks de lokale economie en ontwikkeling, dus dat is zwaar in orde.
	Tenslotte bezoeken we vandaag Ammunition Hill, zo door de Britten genoemd vanwege de munitie opslagplaats die ze daar hadden. Het was een zeer strategische plek in de 6-daagse oorlog omdat van hier af de belangijke routes noord-zuid en oost-west werden gedomineerd. Heel erg onneembaar ook - dat moest allemaal via het loopgraven stelsel. Er is een grote tentoonstelling in het bunker complex. Alle namen van de gesneuvelden worden geëeerd. Indrukwekkend weer.