Mozes bidt hier, wellicht aan het eind van zijn leven op de berg Nebo. 120 jaar oud, en 80 jarigen, staat er, zijn zeer sterk. En z'n oog was niet verminderd. Dat moet een indruk gemaakt hebben, op de jeugd ook. Die grote man Gods heeft een geheim gekend dat ons nog steeds verrukken kan.
We beginnen bij het begin van de Psalm. Hij begint met `Heere!`, 'Eigenaar'. Hij wist zich het eigendom van God. Een rotsvesting, toevlucht. Mozes brengt door zijn woordkeus de beperktheid van ons mensen tot uiting: Verkleinend van `eeuwigheid`, `geslacht tot geslacht`, `wedergekeerd tot verbrijzeling`, of 'molm' zoals Buber vertaalt.
Mozes heeft een leven achter de rug met teleurstellingen die wij niet zullen meemaken. Hij kan nog slechts zeggen: Keer weder, Heere heb berouwen over uw knecht.
Het is alsof Mozes in onze tijd leeft. Als we de miljoenen doden van de afgelopen eeuw bedenken, meer doden zijn daarin gevallen dan in alle eeuwen daarvoor tezamen... al die doden vliegen hem aan. Keer weder, hoelang nog? Leeft dat niet in je hart, wanneer collega's 's maandags niets anders te vertellen hebben dan over de leegheid van het klatergoud van deze wereld? Ben je dan niet evenzo bewogen over die mensen? En hoe zit het met je kinderen?
"Maar dan bid ik juist niet 'keer weder', want dan is de genade tijd voorbij". Ze moeten vóór die tijd bekeerd worden. Maar, niet alleen je kind, je broer, maar je buurman ook, je collega, de gekleurde mensen, de Marokkanen? Moeten zij niet de Here Jezus leren kennen?
Maar Mozes vraagt hier niet om de wederkeer van de Here Jezus, hier in het O.T. De Heere woonde toch bij Israel, in de tabernakel?
'Keer weder' is hier hetzelfde werkwoord als waar elders vertaald wordt met 'bekeer u'. Hoe kan dat, dat kan toch alleen van mensen gezegd worden? Ja, maar nu vraagt Mozes het van de Heere. Keer terug tot het vaderschap, wordt opnieuw 'vader' over het volk. Keer weder. Dat is wat U wilt, ten diepste, Heere, Vader zijn... ook al heeft u jarenlang alleen maar verdriet gehad van dit volk. Dat is heilig brutaal van Mozes. De middellaar van Israel.
Als je niet meer weet wat je doen moet, denk aan Mozes. Vraag de Heere terug te keren. `U verlaat Rotterdam terecht! Maar keer weder Heere!`
Dan sta je dicht bij de Heere. Mozes vond zichzelf niet interessant en hij ging buiten zichzelf op de bres staan voor alle mensen. Die mensen zijn er nodig die op de bressen van de kerk en Rotterdam gaan staan. O Heer' hoe lang nog....
In Exodus 22 staat hoe Israel God geweldig op Zijn hart getrapt had. `Uw volk, dat gij uit Egypte hebt opgevoerd heeft, het verdorven,` zegt de Heere tegen Mozes. Maar Mozes aanbad het aangezicht des Heeren, zijn toevlucht. Hij keek God in het hart. Waarom zou Uw toorn onsteken tegen Uw volk. Mozes draait het om. Het is UW volk.
Hebben mijn kinderen het verdorven? Ik zeg erbij UW kinderen, Heere, want ze zijn gedoopt! Mozes kent Gods hart zo goed, dat hij weet dat Hij dit gebed niet kan weerstaan. God kent Mozes, maar Mozes kent God ook.
Mozes komt op de berg der verheerlijking en ziet daar - God is weergekeerd. En spreekt met Elia en Jezus over de uitgang, d.w.z. de dood, maar ook de Opstanding en Hemelvaart. Wat een diepe vreugde moet dat geweest zijn. Dat God gekomen is om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Mannen Gods die op de bressen zijn gaan staan. Mozes zag hoe heerlijk de God van Israel dat gaat uitvoeren.
Paulus zei het gebed dat ik voor Israel doe is tot hun zaligheid. `IS`, niet: `moge zijn`, als vrome wens. Uw volk, Heere. Dan moet God luisteren, wist Paulus.
Wat een liefde. Er zijn gebeden die God altijd verhoort. Heere keer weder, berouw U over Uw knechten.
Toen God het volk zou uitroeien sprak Mozes, `Heere, delg mij uit maar laat het volk gaan`. Denk niet te gering over het gebed. Schamele woorden met verloochening van jezelf voor je naaste.
Paulus zegt, verban mij uit Uw koninkrijk als U Uw volk maar binnen leidt.
Openbaringen 11 over de twee Getuigen zal spoedig ingaan; één van de twee zal Mozes zijn, die wederom terugkeert. Dan zal Hij roepen, `O God, Heere gij zijt ons een toevlucht geweest van geslacht tot geslacht. Keer weder Heere, het berouwe U over U knechten.`
Wat zal dat een indruk maken als alle televisieschermen dat tonen. En alle wereldleiders die zich onder de antichrist hebben geschaard. Niemand kan hen iets doen. Hij staat maar en spreekt. En er zullen (jonge) mensen zijn die de weerklank in hun hart voelen en op de straten van Rotterdam zeggen: `keer weder, Heere`.
Een joodse geleerde zegt, Als heel Israel één dag terugkeert tot God, dan komt de Messias, dat gebed kan Hij niet weerstaan.
Keer weder, wendt U tot ons, eer we sterven, eer de wereld verloren gaat.
Er komt een tijd, jonge mensen, dat jullie zullen terug denken aan deze Psalm en de avond. En als je Hem dan zult zien, dan zal je hart verblijd worden. Het hart van God. De grote Middellaar Gods en mensen.