Orthodox Joodse kindertjes hebben met drie jaar hun eerste aanraking met de Schrift, en wel letterlijk, in dubbele zin. Ze mogen met hun vinger de vorm naschrijven van Hebreeuwse letters (die van de te voren met honing zijn ingesmeerd!). Want (zo Psalm 119:103)
“Hoe zoet zijn Uw woorden voor mijn gehemelte,
zoeter dan honing voor mijn mond.”
En als een Joodse jongen 13 wordt, is hij zelf verantwoordelijk voor zijn daden en wordt hij bar mitzwa. (En een meisje bat mitzwa op 12-jarige leeftijd). Op de eerste sabbat na zijn 13e verjaardag wordt hij naar voren geroepen in de synagoge om voor het eerst een gedeelte van de Torah (of het bijbehorende stuk uit de profeten) te lezen.
Wij hebben die tradities allemaal niet, maar hoe belangrijk is het en hoe waardevol dat kinderen leren lezen en dus ook zelf de Bijbel kunnen lezen. Een enorm voorrecht ook.
We zijn bevoorrecht met een Bijbel in onze eigen taal, die niet verboden en te betalen is. Er zijn 500 miljoen christenen op aarde die het zonder Bijbel in hun eigen taal moeten stellen, de helft daarvan heeft er ook geen in een andere dan hun moedertaal; en er zijn bijna 800 miljoen volwassenen die überhaupt niet kunnen lezen. Als het daarom tijd wordt voor onze 2 kinderen van bijna 7, als ze redelijk kunnen lezen, dat ze hun eigen Bijbel mogen hebben, is dat reden om er een heus Bijbelfeest van te maken.
Wij zijn nog verder bevoorrecht met een voorgeslacht dat die Bijbel aan ons doorgegeven heeft. Daarom speelt dat voorgeslacht een belangrijke rol bij dat Bijbelfeest. De opa en oma die er nog zijn, zijn erbij.
Op een paneel zitten 10 enveloppen geplakt. In elke envelop staat een vraag, een Bijbeltekst en iets om te doen.
Een aantal voorbeelden: – Waarom geven we het Woord van God eigenlijk aan onze kinderen? We lezen daarbij Deut 6:6,7 en de kinderen bekijken foto’s van hun stamboom: papa en mama, groot- en overgrootouders. Oma en een tante leggen uit waarom de Bijbel voor hen belangrijk is. – Waarom is het niet genoeg om de Bijbel alleen maar te horen? We lezen Mat 7:24-27 en zingen “Een wijs man…” – Wat heb je aan de Bijbel als het niet zo makkelijk gaat in je leven? We lezen Psalm 119:105 en opa legt uit wat het verschil is tussen een lamp voor je voet en een schijnwerper – Waarom wordt de Bijbel vergeleken met honing? We lezen Psa 119:103 en de kinderen bakken letterkoekjes die ze insmeren met honing en lekker opeten… – Vraag: God heeft de Bijbel aan ons mensen gegeven; maar via welk volk is de Bijbel bij ons gekomen? Wat betekent dat voor ons? We lezen: Jes. 40: 1 en 2 en we bekijken een menorah en een voorstelling van de stenen tafelen met Hebreeuwse letters
En bij feest hoort taart, waarop met grote letters geschreven staat “Hoera, ik lees de Bijbel”.
Tenslotte krijgen de kinderen dan hun Bijbel en ze zoeken de tekst op die hun ouders als motto voor hun leven aan hen meegegeven hebben. Misschien is er een nieuwe traditie voor hen geboren; wellicht is de Heere Jezus weergekeerd voor het voor hen en een nieuwe generatie spelen mag. In elk geval is het een zeer waardevolle gebeurtenis voor ons gezin en onze familie (in kleine kring). Het besef in een lijn te staan van voor- en nageslacht, juist als het gaat om Gods Woord, geeft extra zicht op dat voorrecht en Gods genade; om te danken voor de Loïs en Eunice in ons voorgeslacht en om weer te bedenken hoe belangrijk het is om dagelijks te lezen en te studeren; Schrift met Schrift te vergelijken, zodat het ook werkelijk een lamp is voor waar ik mijn voeten die dag ga zetten.
