Spot kan pijn doen –
Omdat het onderwerp van de spot je dierbaar is. Of gewoon omdat er tegen je schenen wordt geschopt, om welke reden ook. Of het nu gaat om een gepest vriendje in de klas, je favoriete gerecht of hobby.
Spot is ook gebrek aan respect en daarmee de onmogelijkheid tot kontakt. Verhindering van uitwisseling van ideeën.
Maar spot is ook gewoon dom. En ik bedoel niet de domheid van het uitjouwen van een leeuw, vlak voor hij je bespringt. Het is niet dom omdat het laf is, niet omdat het een zwaktebod is. Maar spot heeft iets weg van geweld: het begint waar de rede ophoudt. Het is alsof er een einde is aan de argumenten en dan blijft spot over. Ik weet niets (meer) tegen je in te brengen en dus lach ik je maar uit.
Dat heeft ook een scheppend effect: het beeld dat opgeroepen wordt, komt in je eigen geest ook werkelijk tot leven. Je neemt je eigen vooringenomenheid waar. En het verhindert daarmee ècht en onafhankelijk nadenken en het verduistert.
De echte verliezer is de spotter zelf.
Spot kan ook voortkomen uit de onmogelijkheid van contact, waarbij de aangesprokene niet reageert op redelijke argumenten, en de spreker de pogingen opgeeft en de lach voor de verspilde moeite het enige positieve resultaat lijkt.
— Johan · 27 05 2011 - 11:03 · #
Waar, maar dan is het een positieve lach – een glimlach, geen venijnig belachelijk maken…
— JPvdV · 27 05 2011 - 20:13 · #