Op vrijdag 20 januari 2012 verscheen er in het RD een opiniestuk met als titel “Israëlbeleid kabinet kortzichtig”. Ieder heeft recht op zijn mening, tot op zekere laagte, maar opnieuw viel mijn ingezonden brief ten prooi aan de “verbeterende” kijk van de redactie. Daar claimen zij vooraf het recht toe, zonder voor deze redactionele arbeid opvallende talenten te etaleren overigens; maar aan die regel onderwerpt de brievenschrijver zich. Wat onverteerbaar blijft, is het feit dat zij onder het stukje dat zij op basis van mijn brief hebben opgesteld, wel mijn naam, adres en woonplaats zetten.
Eigenlijk onbegrijpelijk.
Ik zal u niet vermoeien met wat ze er van gemaakt hebben: onderstaande is het origineel…
Israël is tot op het bot verdeeld, over politiek, over godsdienst en over elk onderwerp waarover je van mening kunt verschillen. Dat geldt voor Israël als staat en wellicht niet minder als natie (in de diaspora). Zoals Benyamin Netanyahu in de laatste verkiezingen van 2009 15 zetels won, zo waren er nog altijd 3/4 van de Israeli’s niet die op hem hebben gestemd. Zegt de een dat de Arabieren Israël eerst moeten erkennen of dat Judea en Samaria altijd bij Israël hebben gehoord, de ander vindt dat Tel Aviv moet worden ontruimd.
Het is echter de vraag of het opiniestuk “Israëlbeleid kabinet kortzichtig” van dhrr. Hamburger en Aldershoff in het RD van vrijdag 20-jan-2011 in die categorie valt. Je kunt immers van mening verschillen (over de oplossing), maar kennelijk ook over de feiten. De blokkade van de Gazastrook is tegen militaire goederen. Die is ingesteld omdat er blijvende Kassam beschietingen vanuit Gaza plaatsvonden. “Geweld van Joodse kolonisten tegen Palestijnen”: De werkelijkheid is, dat dergelijke individuen (dat zijn het) in Israël worden vervolgd. Aan Arabische kant wordt geweld niet allen goedgekeurd en aangemoedigd; het staat in het hoogste vaandel. Het is de betekenis van het woord “Hamas”.
Ik was erbij in de Portugese Synagoge in Amsterdam, toen Netanyahu Abbas weerom opriep om te komen onderhandelen over vrede. Israël loopt niet weg. Ook niet onder Netanyahu. Hamas heeft echter maar één doel, en dat steken ze niet onder stoelen of (school)banken: ‘er is geen alternatief voor de vernietiging van Israël’.
Dat standpunt kan ik, hoe gek het ook klinkt, beter begrepen, dan dat van “Een ander Joods geluid”. Onder die omstandigheden oproepen tot een boycot van Israël en in het geheel niets melden over wat Hamas zou moeten doen, is.. opmerkelijk op zijn zachts gezegd.
En: niet aanbevolen worden door bisschop Desmond Tutu; ach, ik kan me ergere “schandes” voorstellen…
