Vlaggen moeten hun lading dekken. Een vlag roept een beeld op, dat niet alleen moet passen bij datgene dat die vlag vertegenwoordigt, maar ook even breed en diep en hoog moet zijn.
“Jezus-belijdende Moslim”. Een begrip dat hier en daar opduikt. Het duidt kennelijk op iemand die Moslim is en blijft, maar wel Jezus belijdt. Het komt op waar Moslims in contact komen met het Bijbels evangelie van Jezus Christus en worstelen met hun oude wortels en met de vraag om al of niet gedoopt te worden.
Het “probleem” kan niet worden overschat. Het ontbreken van scheiding van “kerk” en staat is bij de Islam geen theoretische kwestie. De Islam is religie, is politiek, is cultuur, is een manier van leven. Bovendien beschouwen Moslims de Bijbel (Oude en Nieuwe Testament) in beginsel als Heilige Boeken. Ook al leest de mainstream Moslim de Bijbel dan wel niet, dat geldt feitelijk voor de Koran ook, die immers alleen in het Arabisch mag worden gelezen, tot weinig begrip van de meerderheid van de Moslims. Het is de Mullah, die vooral mondeling instrueert en toerust en gebiedt.
Sura 3:3 (hoofdstuk 3, vers 3 van de Koran, vers 2 in een andere
telling) heeft bijvoorbeeld zo’n ‘overzicht’: “Hij heeft op u nedergezonden de Schrift met het wezenlijke, bevestigend wat daarvóór was, en Hij heeft nedergezonden de Taurah en Indjil.” Indjil wordt in andere vertalingen met het woord Evangelie weergegeven. Die Indjil is aan de profeet Isa gegeven, zoals de Taurah aan de profeet Mozes.
De verschillen tussen Taurah en Torah en tussen Indjil en Nieuwe
Testament verklaart de Islam traditioneel doordat Joden en Christenen hun geschriften niet zuiver hebben bewaard, maar allerlei wijzigingen er in hebben aangebracht. En die wijzigingen liegen er niet om. Zo sluit Sura 17 af met “En zeg: Lof aan Allah, die zich geen zoon heeft genomen”. Sura 23:91, “Niet heeft Allah zich een zoon genomen en niet is er één god met Hem tezamen”. Sura 25:2, “..die zich geen kinderen genomen heeft..”
Hoe je ook denkt over de betrouwbaarheid van de overlevering van
Johannes, het is duidelijk dat 1Joh 4:2,3 en 2Joh 1:7 het tegenovergestelde betuigt: Wie niet belijden dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, dus een echte ZOON geworden is, is een verleider en een antichrist. Of 1Joh 2:23: Een ieder die de Zoon loochent, heeft ook de Vader niet.
Zo is volgens Sura 4:157-158 Jezus slechts in schijn gedood door de
Joden. Hier weer tegenover het Johannes-evangelie (19:34-35): “Maar een der krijgsknechten doorstak Zijn zijde met een speer, en terstond kwam er bloed en water uit. En die het gezien heeft, die heeft het getuigd, en zijn getuigenis is waarachtig; en hij weet, dat hij zegt, hetgeen waar is, opdat ook gij geloven moogt.”
Los van de vraag of je verder één echte overeenkomst kunt vinden
tussen Oude/Nieuwe Testament en de Koran, je kunt je afvragen wat het betekent: iemand die Moslim is en blijft en Jezus belijdt. Belijdt als wat? Als profeet, als de Isa van de Koran, of de Zoon van God uit de Bijbel? We weten niets van God dan door Zijn eigen openbaring. Wat Hij niet vertelt, weten we niet. En dat betekent dat voor ons begrip (het is niet anders), de Bijbel als het ware definieert wie die God van Abraham, Izaäk en Jakob is, en zoals de Koran definieert wie Allah is. Daarom is het ook zinvol die termen God en Allah beide te gebruiken, maar niet door elkaar – alleen in hun eigen name space om een computer term te gebruiken.
Er wordt wel verwezen naar de, onder christenen althans,
geaccepteerde term “Messiaanse Joden”, voor die Joden die Jezus
Christus als hun Heer en Koning en Zoon van God, kortom als Messias belijden. Het is hen nu juist vergund, om de Messias, de Gezalfde Knecht des Heeren uit het Oude Testament te herkennen in Jezus van Nazareth, die zelf als Jood was geboren uit een Joodse moeder. Hij is de Koning van Israël, Die de vervallen Hut van David weer op zal richten. Waar generaties van Joden naar uitgekeken hebben, is in Hem vervuld. Kortom, een Messias belijdende Jood is in veler ogen een Jood van wie het Joodse geloof, hoop en verwachtingen zijn uitgekomen, die met andere woorden op en top Joods kan zijn.
Het nieuwe zicht van de gelovigen uit de heidenen op zichzelf, nl. als gelovigen uit de heidenen, is nog niet zo oud. Hadden ze dat zicht nooit kwijt geraakt, dan was er geen noodzaak geweest voor Joden om zelf hun 1e-eeuwse wortelen weer op te zoeken, toen ze hun Messias terugvonden.
Met alle zicht op de onmogelijke situatie, waarin een ex-Moslim die
Jezus belijdt als Zoon van God, terecht komt; levensbedreigend in een mate die de gelovigen uit de heidenen van Europa al een paar eeuw niet meer kennen. Vooralsnog.
Maar “Jezus-belijdende Moslim” is een oxymoron, een verbinding van
tegengestelde begrippen. En daar is nu en later niemand mee gebaat.
